Ve bir Şubat ayı daha...
7 Şubat Saat 19:04
Yıl 2016...
Ve bugün yine 7 Şubat 2021
Saat yine 19:04' te takılı kaldı.
Kıyametimin koptuğu an...
Satırları yazarken insanın elleri titrer mi? Titriyor.
İlk defa abimin gözü önünde içtim sigaramı...Sonrası mı kıyametim kopmuş kim takar sigarayı...
Allah bu acıyı beni sevmeyene bile vermesin. Zor...
Beş yıl oluyor, zaman durmuyor, saat durmuyor, günler geçiyor, dünya dönüyor ve ben;
büyüyorum içimde eksiklikle...
Gülüyorum ama eksik, çalışıyorum ama eksik, yemek yiyorum ama tatsız...
Yaşıyorum ama sensiz...
İnsan başına gelmeyince bilmiyor acısını!
Bu yüzden başına gelmemişler kıymetini bilin diye yazıyorum.
64 yıllık tecrübeni birikimini tereddütsüz paylaştın,
Zıpzıp dedin başımı okşadın.
Çarpım cetvelini sordun, "bilemedim"
Kızdın, sonra arabayla gezerek gönlümü aldın.
Oğlumun sigarasından diyerek dalga geçip "üstü kapalı" içmemem için "uyardın".
Üniversiteyi kazanmam için elinden geleni yaptın, bugün ikincisini bitireceğim nasipse...
İş bulmam için çabaladın, iyi,kötü 8 senemi dolduruyorum.
En çok istediğin mürüvvetimizi görmekti....
O olmadı be.... Olmadı işte...
Evlendik...
Yine de yoksun yine de eksiğiz...
O gün takvimlerden silinmeyecek o saat hep orda kalacak...
Ve sana söz sana layık evlat olmak için çabalayacağım Baba...
